พื้นที่ของการ
แลกเปลี่ยนเรียนรู้
ที่เปิดกว้าง
What’s new
ตามหาปัทมคาระ (ตอนที่1) : “มาพะงันเพื่อภาวนา”
บทความโดย TOON วัชรสิทธา [คณพล วงศ์วิเศษไพบูลย์] การเดินทางไปเกาะพะงันใช้เวลามากกว่าที่คิด ดูจากตั๋วที่จองผ่านสายการบินแล้ว บวกลบระยะเวลาการเดินทางทั้งหมดไม่ต่ำกว่า 8 ชั่วโมง เครื่องบินออกจากสนามบินดอนเมือง ราว 12.30 น. ถึงสุราษฎร์ช่วงบ่ายสอง หยิบสัมภาระ ซื้อขนมเครื่องดื่ม กันแปปเดียว รถตู้ไปท่าเรือก็มารับถึงสนามบิน เราเดินทางกันต่ออีกครั้งจนได้เห็นทะเลเป็นครั้งแรกของวัน จากนั้นก็นั่งรอเรือเพื่อเดินทางเที่ยวสุดท้ายเพื่อไปเกาะพะงันตอนหกโมงเย็น หากนับตั้งแต่ขึ้นเครื่องที่สนามบินดอนเมือง แลนดิ้งที่สนามบินสุราษฏ์ธานี จากนั้นนั่งรถตู้ต่อไปเพื่อลงท่าเรือดอนสัก แล้วจึงขึ้นเรือเฟอร์รี่มุ่งหน้าสู่เกาะพะงัน เรียกว่านั่งได้มีโอกาสนั่งยานพาหนะครบทุกรูปแบบ พี่ชนินทร์ สามีของพี่ปันดา คู่รักเจ้าของธุรกิจบ้านพักและร้านอาหารบนเกาะพะงัน ที่ซึ่งเราจะเดินทางไปพัก ได้เล่าให้พวกเราฟังภายหลังว่า การที่ต้องใช้เวลานานเพื่อเดินทางมาเกาะพะงัน จริงๆ แล้วก็มีข้อดีในตัวเองเหมือนกัน เพราะมันมอบเวลาให้เราค่อยๆ “จูน” ตัวเองออกจากความเป็นเมือง ผ่านช่วงเวลาแห่งความเวิ้งว่างบนท้องทะเล ความเบื่อ ความว่าง ราวกับว่าเป็นช่องว่างในความต่อเนื่องของประสบการณ์ ก่อนที่เราจะได้ก้าวสู่วงจรแบบใหม่ของความเป็นเกาะ เมื่อถึงเกาะ รถตู้ญี่ปุ่นคันเก่าของพี่ชนินทร์ก็มารับที่ท่าเรือ เวลาตอนนั้นราวสองทุ่มครึ่ง หมุดหมายแรกที่เราไปจึงเป็นร้านอาหารเพื่อซื้อเสบียงไปกินกันที่บ้านพัก บ้านพักที่พวกเรา 6 ชีวิต จะใช้พักผ่อนต่อไปอีก 7 วัน มีชื่อว่า “บ้านภาวนา” เป็นบ้านไม้เก่าแก่อายุไม่น้อยกว่า […]
Shambhala Training : สนทนากับเจมี่ เรนฮาร์ท
สัมภาษณ์โดย TOON วัชรสิทธา คำสอนชัมบาลาเป็นคำสอนที่พูดถึงความกรุณาและความกล้าหาญ ที่เราเรียกมันว่า “คุณสมบัติของนักรบ” ซึ่งเป็นเจตจำนงในการอยู่กับตัวเองในแบบที่เราเป็น โดยไม่พยายามควบคุมประสบการณ์ใดๆ ที่เกิดขึ้น ทั้งยังมีคำสอนเรื่องของความตื่นที่มาจากการดำรงอยู่อย่างนักรบ และความสัมพันธ์ระหว่างผู้ปฏิบัติกับสังคม ซึ่งเป็นสิ่งที่สะท้อนซึ่งกันและกัน การฝึกฝนบนเส้นทางชัมบาลาไม่ใช่แค่การมีประสบการณ์ส่วนตัว แต่เป็นสายสัมพันธ์ที่เรามีต่อผู้คนที่เราได้พบเจอในชีวิต การฝึกภาวนาในทรรศนะของชัมบาลาจึงไม่ใช่การฝึกฝนเพื่อการหลุดพ้นส่วนตัว แต่เป็นดั่งการทำงานเพื่อสร้างประโยชน์ให้แก่ผู้อื่น เชอเกียม ตรุงปะ ได้ค้นพบเตอร์ม่า (Terma) ที่เกี่ยวข้องกับคำสอนของชัมบาลา และท่านก็ได้นำมาเปิดเผยในวิธีที่เหมาะสมกับสังคมชาวตะวันตกที่ไม่คุ้นเคยกับศาสนาพุทธ ท่านนำเสนอคำสอนนี้ออกมาในรูปแบบที่เรียบง่าย โดยการสอนเรื่องการสัมพันธ์กับสภาวะจิตของตัวเอง ซึ่งมนุษย์ทุกคนมีความสามารถในการทำเช่นนั้นผ่านการภาวนา นอกจากนี้ยังใช้แนวคิดเรื่อง “ความเป็นนักรบ” แทนชุดคำศัพท์ของพุทธศาสนา เมื่อเป็นเช่นนั้น มันจึงไม่มีการแยกระหว่างศาสนากับชีวิตทางโลก เพราะบางครั้งเรามักจะเคยชินกับการแบ่งว่าสิ่งนี้ดีเพราะเป็นคำสอนทางศาสนา และสิ่งนี้สกปรกเพราะเป็นเรื่องทางโลกหรือหรือเป็นสิ่งที่เราอาจจะมองว่ามันไม่สวยงามนัก เช่น การทำงาน การขับถ่าย แต่ไม่เลย พวกมันเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิบัติด้วย ทุกอย่างเกี่ยวข้องหมด Shambhala Training 5 levels คืออะไร (Successful completion of the Heart of Warriorship Series) จริงๆ ผมไม่ใช่คนที่จะเล่าเรื่องนี้ได้ดีเท่าไร เพราะผมไม่ได้สอน Shambhala […]
ตัวตน ความรัก และพระเซน: ความว่างของการตกหลุมรัก
บทความโดย วรวีณ ความรู้สึกของการตกหลุมรักใครสักคนมันเริ่มจากตรงไหน บางครั้งอาจเป็นแค่การมองตาบางครั้งแค่เพียงหนึ่งบทสนทนาและบางคราก็ต้องอาศัยการใช้เวลาร่วมกัน จนความรู้สึกนี้ค่อยๆ ก่อตัว แล้วอะไรกันที่ทำให้เราตกหลุมรักคนคนนั้น… การเติบโตของเราที่ได้เดินทางมาพบการเติบโตของคนอีกคนหนึ่ง และในช่วงเวลานั้นๆมันคงเหมาะเจาะพอดีและแล้วความรู้สึกเปิดกว้างต่อมนุษย์อีกคนก็ขยายออก ความรู้สึกที่ทำให้เรายืนอยู่บนขอบทั้งใจเต้นแรง ทั้งหวั่นไหว ทั้งสับสน เหมือนกับว่าเรากำลังลด “กำแพงตัวตน” ลง เพื่อให้ใครอีกคนได้เข้ามาสัมผัส ณ ที่ตรงนั้น ความกลัวที่จะเผยความจริงแท้ก็คืบคลานเข้ามานี่แหละ ฉันที่เป็นฉันแล้วเธอจะรักฉันไหม แต่ความกลัวนี้มันคือเสียงของใครกันและความรักนี้ ใครคือผู้รัก และผู้ถูกรัก หากความรักเป็นสิ่งสวยงาม เป็นการแสดงออกถึงความเปิดกว้างอย่างเเท้จริง เหตุใดเรากลับกลัวเหตุใดเรากลับปรารถนาจะปิดบัง มีนิทานเซนเรื่องหนึ่งเล่าไว้ว่า ณ สถานปฏิบัติเซนแห่งหนึ่ง มีพระ 20 รูปและแม่ชี 1 รูป นามว่าเอชุน ร่วมกันปฏิบัติภาวนา แม่ชีเอชุนมีรูปลักษณ์งดงาม แม้ว่าเธอจะโกนศีรษะและแต่งกายอย่างเรียบง่าย พระหลายรูปแอบตกหลุมรักเธอและมีพระรูปหนึ่งเขียนจดหมายรักให้เธอ โดยขอให้เธอมาพบเขาเป็นการส่วนตัว เอชุนไม่ได้ตอบจดหมายนั้น วันถัดมา หลังจากที่อาจารย์เซนบรรยายธรรมให้แก่กลุ่มเสร็จลงเอชุนยืนขึ้น และกล่าวต่อพระที่เขียนจดหมายให้เธอว่า “หากคุณรักฉันอย่างเเท้จริง โปรดเข้ามาโอบกอดฉันตอนนี้”
