“กลียุคพุทธศาสนา” สิ้นหวังหรือมีหวัง?จากศรามณะ สู่บุพผาชน จากพื้นแห่งความสับสนสู่พุทธะที่ข้ามพ้นยุคสมัย บทความโดย คณพล วงศ์วิเศษไพบูลย์ [TOON วัชรสิทธา] เกิดเป็น Gen นี้ มีแต่เรื่องให้หดหู่ เศรษฐกิจก็ซบเซา การเมืองก็ผิดหวัง สุขภาพก็ย่ำแย่ สิ่งแวดล้อมก็ทรุดโทรม พอจะหาทางออกของชีวิตด้วยเรื่องทางศาสนาหรือจิตวิญญาณก็ต้องเจอกับสถาบันที่คร่ำครึ แถมพ่วงมาด้วยคำทำนายโบราณว่าด้วยเรื่องยุคมืดหรือกลียุคอีก แค่นั่งมองดูสถานการณ์โลกฝั่งโลกียะก็น่าน้อยเนื้อต่ำใจเพียงพอแล้ว ยังต้องเจอความสิ้นหวังในโลกจิตวิญญาณเข้าไปอีก ราวกับว่าการเกิดมาในยุคนี้มันไร้ซึ่งความหวัง เราทำได้เพียงจำนนต่อความเลวร้ายที่แย่งกันอุบัติขึ้นไม่เว้นวัน มองไปที่เศรษฐกิจ การเมือง สังคม สาธารณสุข เราไม่อาจปฏิเสธความจริงได้ว่าหลายสิ่งหลายอย่างก็เลวร้ายจริง มีเรื่องเป็นกองพะเนินที่ยังต้องแก้ไขและพัฒนา แต่หนทางสู่การค้นพบสัจธรรม หรือความหลุดพ้น เป็นสิ่งที่มีเงื่อนไขที่ตั้งอยู่บนยุคสมัยจริงๆ เหรอ มนุษย์พ.ศ.นี้ ไม่มีหวังแล้วใช่ไหม? ขออ้อมการตอบคำถามนี้ ไปราวๆ 2600 ปีก่อน สู่ยุคสมัยที่ศาสดาของพุทธศาสนาเกิดและใช้ชีวิตอยู่ในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง เจ้าชายสิทธัตถะ กับ ศรามณะมูฟเม้นท์ ก่อนที่เจ้าชายสิทธัตถะจะตรัสรู้ เขาคือชายที่เกิดมาในวรรณะกษัตริย์ในยุคอินเดียโบราณ ซึ่งเพียบพร้อมด้วยทรัพย์ทางโลกอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ด้วยเหตุปัจจัยและแรงดลใจบางอย่าง ก็ได้นำเขาไปสู่จุดเปลี่ยนที่สำคัญในชีวิต นั่นคือตัดสินใจออกบวช โดยสละรูปแบบชีวิตทางโลกเข้าสู่ป่า ซึ่งในยุคสมัยนั้นการสละโลกออกบวช ไม่ใช่สิ่งปกติทั่วไป แต่เป็นรูปแบบการแสวงหาทางจิตวิญญาณแบบทางเลือก ที่เรียกว่า ศรามณะ […]